สมาธิ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต समाधि (สมาธิ, “ความตั้งมั่นแห่งจิต”), จากภาษาบาลี สมาธิ (“ความตั้งมั่นแห่งจิต”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สะ-มา-ทิ | ส̄ะ-มา-ทิ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-maa-tí | sa-maa-tí |
ราชบัณฑิตยสภา | sa-ma-thi | sa-ma-thi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส) | /sa˧.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
สมาธิ
- ความตั้งมั่นแห่งจิต
- (ศาสนาพุทธ, ศาสนาฮินดู) ความสำรวมใจให้แน่วแน่เพื่อให้จิตใจสงบหรือเพื่อให้เกิดปัญญาเห็นแจ้ง
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
สมาธิ
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /sa.maː˧˧.tʰiʔ˦˥/
คำนาม[แก้ไข]
สมาธิ
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨾᩣᨵᩥ (สมาธิ)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/iʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 3 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- th:ศาสนาพุทธ
- th:ศาสนาฮินดู
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/t+
- อังกฤษ translations
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอังกฤษ/t+
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย