สัตว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सत्त्व (สตฺตฺว); เทียบภาษาบาลี สตฺต
การออกเสียง 1[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | [เสียงสมาส] สัด-ตะ-วะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sàt-dtà-wá- |
ราชบัณฑิตยสภา | sat-ta-wa- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sat̚˨˩.ta˨˩.wa˦˥./ |
คำนาม[แก้ไข]
สัตว
- อีกรูปหนึ่งของ สัตว์
คำประสม[แก้ไข]
การออกเสียง 2[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สัด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sàt |
ราชบัณฑิตยสภา | sat | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sat̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
คำนาม[แก้ไข]
สัตว
- รูปที่เลิกใช้ของ สัตว์
อ้างอิง[แก้ไข]
- “สัตว” ในพจนานุกรมภาษาไทยฉบับแดน บีช บรัดเลย์ (1873). ค้นหาออนไลน์ได้ทาง SEAlang.net