สิน
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สิน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǐn |
ราชบัณฑิตยสภา | sin | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sin˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 錢 (MC dzjen, “เงินตรา”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ภาษาลาว ສິນ (สิน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧃ (สีน), ภาษาไทใหญ่ သိၼ် (สิน)
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) สีน
คำนาม[แก้ไข]
สิน
คำประสม[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ภาษาลาว ສີນ (สีน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧃ (สีน), ภาษาเขิน ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ภาษาไทใหญ่ သိၼ် (สิน), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥢᥴ (สี๋น)
คำกริยา[แก้ไข]
สิน (คำอาการนาม การสิน)