หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยแบ่งตามการใช้

ศัพท์ไทยที่จัดหมวดหมู่ตามกิริยาอาการและบริบทที่ผู้พูดใช้

• หมวดหมู่:ราชาศัพท์ภาษาไทย: ไทย terms used only by royalty.
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่ดูหมิ่น: ศัพท์ไทยที่เป็นการด้อยค่าความสำคัญลง
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่มีความหมายขำขัน: ศัพท์ไทยที่ให้ความหมายในเชิงตลกขบขัน
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่มีความหมายสุภาพ: ศัพท์ไทยที่มีความหมายสุภาพซึ่งใช้แสดงความเคารพนับถือ
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยล้าสมัย: ไทย terms that have one or more senses that are occasionally still found in use, but are clearly old-fashioned or typical of older texts
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยเลิกใช้: ไทย terms that are no longer in current use, but found in older texts.
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ: ไทย terms that are no longer in general use but still encountered in older literature and still sometimes used for special effect.
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่ล่วงเกิน: ไทย terms that are typically considered to offend people.
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นทางการ: ศัพท์ไทยที่มักจำกัดการใช้ไว้กับบริบทที่สุภาพ เป็นพิธีการ หรือเป็นทางการ
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก: ศัพท์ไทยที่พบการใช้ในการสนทนาระดับไม่เป็นทางการมากกว่าในงานเขียนหรือสุนทรพจน์ระดับทางการ
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาเด็ก: ศัพท์ไทยที่โดยปกติมีเด็กเท่านั้นที่ใช้หรือใช้แต่กับเด็ก
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง: ไทย terms whose usage is typically restricted to works of poetry.
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่ไม่ควรใช้: ไทย terms whose usage is proscribed; thus, they are considered wrong according to prescriptive sources.
• หมวดหมู่:ศัพท์ภาษาไทยที่ไม่เป็นทางการ: ศัพท์ไทยที่มักจำกัดการใช้ไว้ที่บริบทไม่เป็นทางการและไม่เป็นพิธีการ
• หมวดหมู่:สแลงภาษาไทย: ไทย colloquial terms that are typically used to mark membership in a cultural subgroup.