อง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเวียดนาม ông (“คุณ (คำเติมหน้าชื่อ)”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | อง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ong |
ราชบัณฑิตยสภา | ong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔoŋ˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
คำนาม[แก้ไข]
อง
- คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน
- องเชียงสือ
- องเชียงชุน
- คำนำหน้าสมณศักดิ์พระสงฆ์อนัมนิกายชั้นปลัดขวาปลัดซ้ายและพระคณานุกรม
- องสรภาณมธุรส
- องสุตบทบวร
ภาษากฺ๋อง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔoŋ/
เลข[แก้ไข]
อง