อาณัติ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี อาณตฺติ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร អាណត្តិ (อาณตฺติ), ภาษาลาว ອານັດ (อานัด)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | อา-นัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | aa-nát |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-nat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaː˧.nat̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
อาณัติ
- (กฎหมาย) ข้อบังคับ, คำสั่ง, กฎ, เครื่องหมาย
- (กฎหมาย) การมอบหมายให้ดูแลปกครอง
- อาณาเขตในอาณัติ
- ดินแดนในอาณัติ
คำประสม[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
อาณัติ (คำอาการนาม การอาณัติ)