เจ้าอยู่หัว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เจ้า + อยู่ + หัว; คำนี้อาจเกี่ยวข้องกับความเชื่อที่ว่า ผู้ที่จะเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตจะมีรูปพระพุทธเจ้าอยู่บนศีรษะ[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | จ้าว-หฺยู่-หัว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jâao-yùu-hǔua |
ราชบัณฑิตยสภา | chao-yu-hua | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕaːw˥˩.juː˨˩.hua̯˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
เจ้าอยู่หัว
การใช้งาน[แก้ไข]
ปัจจุบัน คำนี้นำด้วย พระบาทสมเด็จพระ เมื่อใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ที่ราชาภิเษกแล้ว และนำด้วย สมเด็จพระ เมื่อใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ที่มิได้หรือยังมิได้ราชาภิเษก
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. (2553). กฎหมายตราสามดวง: พระทำนูน ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. ISBN 9786167073118. หน้า 38.