เบื้อ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เบื้อ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bʉ̂ʉa |
ราชบัณฑิตยสภา | buea | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɯa̯˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
เบื้อ
- สัตว์ป่าทั่วไป คู่กับ สัตว์บ้าน
- สัตว์ในนิยายจำพวกหนึ่ง รูปร่างคล้ายคน แต่ไม่มีสะบ้าหัวเข่า พูดไม่ได้
- คนที่นิ่งเฉย ไม่พูดไม่จากับใคร
- นั่งเป็นเบื้อ
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
เบื้อ
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เบื้อ (คำอาการนาม ความเบื้อ)