เป่ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงใต้ bengq (เป่ง), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง bengq (แป่ง(nguz bengq hoz-งูเป่งคอ))
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | เป็่ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpèng |
ราชบัณฑิตยสภา | peng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /peŋ˨˩/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เป่ง (คำอาการนาม ความเป่ง)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /peŋ˨˩/