เพ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เพ่ และ เพ๊

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เพ, ภาษาลาว ເພ (เพ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เพ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpee
ราชบัณฑิตยสภาphe
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰeː˧/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

เพ

  1. (อกรรม, ล้าสมัย) พังทลาย
    ลมเพลมพัด
    ลมที่พัดให้สิ่งต่าง ๆ พังทลายไป

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເພ (เพ)

คำกริยา[แก้ไข]

เพ (คำอาการนาม การเพ)

  1. (อกรรม) พัง, เสียหาย

ภาษาปักษ์ใต้[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ตัดมาจาก สัพเพ, จากภาษาบาลี สพฺเพ, รูปผันของสพฺพ (ทั้งหมด)

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

เพ (คำอาการนาม ขว่ามเพ)

  1. หมด, ทั้งหมด