แขนง
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขะ-แหฺนง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà-nɛ̌ɛng |
ราชบัณฑิตยสภา | kha-naeng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.nɛːŋ˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เทียบภาษาเขมร ខ្នែង (ขฺแนง, “หน่อ; รากดูด; เดือย”)
คำนาม[แก้ไข]
แขนง
- กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แตกใหม่จากลำของไม้พวกไม้ไผ่
- กิ่งไม้เล็ก ๆ ที่แยกออกจากกิ่งใหญ่
- โดยปริยายหมายถึงส่วนย่อยที่แยกจากส่วนใหญ่
- วิชาฟิสิกส์เป็นแขนงหนึ่งของวิชาวิทยาศาสตร์
- (ผัก~) ยอดอ่อนของกะหล่ำปลีที่งอกใหม่หลังจากเก็บเกี่ยวแล้ว
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
แขนง
- (ร้อยกรอง) แหนง, แคลง
- และแขนงหฤทัยนาง(ม. คำหลวง มัทรี)
- (โบราณ) ใช้ในการต่อของให้ราคาต่ำ ถือเป็นลางบอกว่าจะขายไม่ได้ราคาดีต่อไป
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
แขนง