សូន្យ
ภาษาเขมร[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ឝូន្យ (ศูนฺย) (ปรากฏครั้งแรกในปี ค.ศ. 878-977), จากภาษาสันสกฤต शून्य (ศูนฺย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ศูนย์, ภาษาลาว ສູນ (สูน); ร่วมรากกับ សុញ្ញ (สุญฺญ)
การออกเสียง[แก้ไข]
|
เลข[แก้ไข]
សូន្យ • (สูนฺย)