ᦵᦟᧂᧉ
ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *liəŋꟲ, จากภาษาจีนเก่า 養 (OC *laŋʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เลี้ยง, ภาษาคำเมือง ᩃ᩠ᨿ᩶ᨦ (ลย้ง), ภาษาลาว ລ້ຽງ (ล้ย̂ง), ภาษาไทใหญ่ လဵင်ႉ (เล๎ง), ภาษาไทใต้คง ᥘᥥᥒᥳ (เล๎ง), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜂𑜫 (ลิง์)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /leŋ˩/
คำกริยา[แก้ไข]
ᦵᦟᧂᧉ (เล้ง) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦵᦟᧂᧉ)