ᦶᦗᧉ
ภาษาไทลื้อ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *beːꟲ (“ชนะ; แพ้”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แพ้, ภาษาคำเมือง ᨻᩯ᩶ (แพ้), ภาษาลาว ແພ້ (แพ้), ภาษาไทใหญ่ ပေႉ (เป๎)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɛː˩/
คำกริยา[แก้ไข]
ᦶᦗᧉ (แพ้) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦶᦗᧉ)
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ᦶᦗᧉ (แพ้)