ᨾᩢ᩠ᨠ
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มลัก หรือ มัก, ภาษาอีสาน มัก, ภาษาลาว ມັກ (มัก), ภาษาคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก), ภาษาไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ภาษาไทดำ ꪣꪰꪀ (มัก), ภาษาไทขาว ꪝꪰꪀ, ภาษาไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก), ภาษาไทใต้คง ᥛᥐ (มัก)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /mak˦˩/
คำกริยา[แก้ไข]
ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩢ᩠ᨠ)
คำพ้องความ[แก้ไข]
ชอบ
อ้างอิง[แก้ไข]
- ᨩᩣ᩠ᨿᨪᩮᨩᩮ᩠ᨾ. (n.d.). ᩋᨽᩥᨵᩤᨶᩈᩢ᩠ᨷᩅᩰᩉᩣ᩠ᩁᨸᩖᩯᨽᩣᩈᩣᨡᩨ᩠ᨶ.
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (ถอดอักษรและถอดเสียง) มัก
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มลัก หรือ มัก, ภาษาอีสาน มัก, ภาษาลาว ມັກ (มัก), ภาษาเขิน ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก), ภาษาไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ภาษาไทดำ ꪣꪰꪀ (มัก), ภาษาไทขาว ꪣꪰꪀ, ภาษาไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก), ภาษาไทใต้คง ᥛᥐ (มัก)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /mak˦˥/
คำกริยา[แก้ไข]
ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨣᩤᩴᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩢ᩠ᨠ)
อ้างอิง[แก้ไข]
- พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.