ก๊อป
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ตัดทอนจาก ก๊อปปี้, จากอังกฤษ copy (“ลอก, คัดลอก, เลียนแบบ”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ก็๊อบ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɔ́p |
| ราชบัณฑิตยสภา | kop | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɔp̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ก๊อป (คำอาการนาม การก๊อป)
คำพ้องความ
[แก้ไข]อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 7.