ก๊อป

ภาษาไทย

รากศัพท์

ตัดทอนจาก ก๊อปปี้, จากภาษาอังกฤษ copy (“ลอก, คัดลอก, เลียนแบบ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		ก็๊อบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɔ́p
	ราชบัณฑิตยสภา	kop
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kɔp̚˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

ก๊อป (คำอาการนาม การก๊อป)

1. ลอกเลียนแบบ

   เขาแต่งตัวเดิ้นมากยังกับก๊อปมาจากแม็กกาซีน

คำพ้องความ

• ก๊อปปี้

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 7.