ความขัดข้อง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ความ +‎ ขัดข้อง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		คฺวาม-ขัด-ค็่อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwaam-kàt-kɔ̂ng
	ราชบัณฑิตยสภา	khwam-khat-khong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰwaːm˧.kʰat̚˨˩.kʰɔŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

ความขัดข้อง

1. คำอาการนามของ ขัดข้อง