บึกบึน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
บึก + (บึน เป็นคำสร้อย)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บึก-บึน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bʉ̀k-bʉn |
ราชบัณฑิตยสภา | buek-buen | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɯk̚˨˩.bɯn˧/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
บึกบึน
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บึกบึน (คำอาการนาม ความบึกบึน)
- ล่ำสัน
- รูปร่างบึกบึน