ฝืนใจ

ฝืน ก. ต้องจําใจทําสิ่งที่ไม่อยากจะทํา เช่น ฝืนกิน ฝืนทํา

        ขัด ไม่ทําตาม เช่น ฝืนระเบียบ

        ขืน ขืนไว้ เหนี่ยวรั้ง เช่น ฝืนใจ.

        ก. ขัด, ขืน, ไม่ทำตาม.