วิกิพจนานุกรม:เกี่ยวกับภาษาแสก

ภาษาแสก เขียนด้วยอักษรไทย ตามที่กำหนดโดย โครงการวิจัย "แนวทางการจัดทำพจนานุกรมภาษาแสกฉบับชาวบ้านเพื่อการอนุรักษ์และฟื้นฟูภาษาและภูมิปัญญาแสกบ้านบะหว้า ต.ท่าเรือ อ.นาหว้า จ.นครพนม" โดยนายปรีชา ชัยปัญหา และหนังสืออื่น ๆ ที่เผยแพร่หลังจากนั้น

ภาษาแสกสะกดด้วยเสียงอ่านคล้ายกับภาษาไทย เว้นแต่มีพยัญชนะและวรรณยุกต์กำกับเพิ่มเติมเพื่อให้ออกเสียงถูกต้อง

พยัญชนะมีเพิ่มเติม 1 ตัวคือ กฺ /ɣ/ และที่ออกเสียงต่างจากไทยคือ ญ /ɲ/, ว /v/
พยัญชนะสะกดสามารถมีเสียง -ล /-l/ (จากนิพนธ์ Proto-Tai ของ ดร.พิทยาวัฒน์ พิทยาภรณ์) แต่ในโครงการวิจัยฯ ใช้ -น ทั้งหมด ให้ถือว่า -ล เป็นรูปแบบอื่น
วรรณยุกต์มีเสียงตามตาราง

เสียงวรรณยุกต์	1		2	3	4	5	6
สัทอักษรสากล	/˧/ 33	/˧˦/ 34	/˩/ 11	/˧˩ˀ/ 31.	/˦˥˦/ 454	/˥˨/ 52	/˧˨ˀ/ 32.
รูปวรรณยุกต์	(ว่าง) คำตาย+ไม้แถรก	อักษรสูง+สามัญ อักษรกลาง/ต่ำ+ไม้จัตวา	ไม้เอก	ไม้ซับ	ไม้ตรี	ไม้โท	(ว่าง), ไม้เอก

ไม้แถรก หรือไม้แสก คือรูปดังนี้ ◌̄ เป็นขีดนอน วางด้านบน ใช้กับคำตายที่ต้องการให้ออกเสียง 33 (แถร̄ก แปลว่า แสก)
ไม้ซับ คือรูปดังนี้ ◌̂ เหมือนตัววีคว่ำ หรือ circumflex
ตำแหน่งของวรรณยุกต์ที่เพิ่มเข้ามาใหม่ วางไว้ที่เดียวกับวรรณยุกต์ปกติ

ดูเอกสารอื่น ๆ เกี่ยวกับภาษาแสกได้ที่ [1]