สมณ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: สมฺณ

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี สมณ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์[เสียงสมาส]
สะ-มะ-นะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsà-má-ná-
ราชบัณฑิตยสภาsa-ma-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sa˨˩.ma˦˥.na˦˥./

คำนาม[แก้ไข]

สมณ

  1. (ศาสนาพุทธ) อีกรูปหนึ่งของ สมณะ

คำประสม[แก้ไข]

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สมฺ +‎ ยุ หรือ สมฺ +‎ อน

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

สมณ ก.

  1. ความสงบ
  2. ความระงับ

การผันรูป[แก้ไข]

ดูเพิ่ม[แก้ไข]