ภาษาอังกฤษ[แก้ไข]
disgrace (พหูพจน์ disgraces)
- ความเสื่อมเสีย
- ความน่าอดสู
- การขายหน้า
disgrace (ปัจจุบันกาล สามัญ เอกพจน์ บุรุษที่สาม disgraces, ปัจจุบันกาล พาร์ทิซิเพิล disgracing, อดีตกาล สามัญ และ อดีตกาล พาร์ทิซิเพิล disgraced)
- การถอดถอนยศถาบรรดาศักดิ์
