disprove

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

อังกฤษกลาง, จากฝรั่งเศสเก่า desprover, จากdes- + prover

การออกเสียง

• enPR: dĭs-pro͞ovʹ สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /dɪsˈpɹuːv/
• สัมผัส: -uːv

คำกริยา

disprove (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม disproves, รูปกริยาขยายปัจจุบันกาล disproving, อดีตกาล disproved, รูปกริยาขยายอดีตกาล disproved หรือ disproven)

1. พิสูจน์ว่าเป็นเท็จหรือผิดพลาด; พิสูจน์ว่ากระทำผิด; โต้แย้ง

การใช้

• The past participle disproven is often proscribed in favor of disproved, unlike proven, which is not proscribed.

คำตรงข้าม

• prove

คำสลับอักษร

• provides