natura

ภาษาละติน

รากศัพท์

จากnāscor, gnāscor (“เกิด”).

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /naːˈtuː.ra/

คำนาม

natura ญ. (สัมพันธการก nātūrae); การผันรูปที่หนึ่ง

1. ธรรมชาติ

การผันรูป

การผันรูปที่หนึ่ง

การก	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (nominative)	nātūra	nātūrae
สัมพันธการก (genitive)	nātūrae	nātūrārum
สัมปทานการก (dative)	nātūrae	nātūrīs
กรรมการก (accusative)	nātūram	nātūrās
อปาทานการก (ablative)	nātūrā	nātūrīs
สัมโพธนาการก (vocative)	nātūra	nātūrae

คำที่เกี่ยวข้อง

• nātūrābilis
• nātūrālis
• nātūrālitās
• nātūrāliter

 

คำสืบทอด

• → แอลเบเนีย: natyrë
• → กาลิเซีย: natura
• → ไอริช: nádúr
• อิตาลี: natura
• → ฝรั่งเศสเก่า: nature
  • → อังกฤษ: nature
  • ฝรั่งเศส: nature
• → สเปนเก่า: natura
  • Ladino: natura
  • สเปน: natura
• → โปรตุเกส: natura
• → โรมาเนีย: natură
• → โรมานช์: natüra, nateira, natira
• → รัสเซีย: нату́ра (นาตูรา)
• → สวีเดน: natur
• → โปแลนด์: natura

อ้างอิง

• natura ใน Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• natura ใน Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• natura ใน Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
• Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.
• natura ใน William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin

ภาษาอิตาลี

คำนาม

natura ญ. (พหูพจน์ nature)

1. ธรรมชาติ