ผสม

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ផ្សំ (ผฺสํ), ផ្សម៑ (ผฺสมฺ), ផ្សំម៑ (ผฺสํมฺ), ផ្សំម (ผฺสํม), ប្សំ (ปฺสํ), ប្សំម៑ (ปฺสํมฺ), ប្សម៑ (ปฺสมฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ផ្សំ (ผฺสํ), ภาษาลาว ຜະສົມ (ผะส็ม)

การแบ่งพยางค์		ผะ-สม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pà-sǒm
	ราชบัณฑิตยสภา	pha-som
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰa˨˩.som˩˩˦/^{(สัมผัส)}

ผสม (คำอาการนาม การผสม)

เอามารวมกัน