กระท้อน

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (ทั้งสองรากศัพท์) สะท้อน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺระ-ท้อน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	grà-tɔ́ɔn
	ราชบัณฑิตยสภา	kra-thon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kra˨˩.tʰɔːn˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แผลงมาจาก ท้อน (ซึ่ง ลูกท้อน กลายมาเป็น ลูกกระท้อน)

คำนาม

กระท้อน

1. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Sandoricum koetjape (Burm. f.) Merr. ในวงศ์ Meliaceae ผลค่อนข้างกลม เปลือกนุ่ม สีเหลือง เนื้อกินได้

รากศัพท์ 2

คำกริยา

กระท้อน (คำอาการนาม การกระท้อน)

1. (ล้าสมัย) กระเด็นกลับ, กระดอนขึ้น