กริน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: กรน, กรัน, กรินี, และ กรุ่น

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต करिन् (กรินฺ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กะ-ริน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgà-rin
ราชบัณฑิตยสภาka-rin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ka˨˩.rin˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กริน

  1. (ร้อยกรอง) ช้าง, ช้างพลาย
    กรินไกรอาสนอัศวาชี
    (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์)