จ้าง
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | จ้าง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jâang |
ราชบัณฑิตยสภา | chang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕaːŋ˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 粽/粽 (chàng)[1]
คำนาม[แก้ไข]
จ้าง
- (ขนม~) ชื่อขนมของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยข้าวเหนียวที่แช่น้ำด่างแล้วล้างให้สะอาด นำมาผึ่งให้สะเด็ดน้ำ ห่อด้วยใบไผ่แล้วต้มให้สุก
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຈ້າງ (จ้าง), ภาษาไทดำ ꪊ꫁ꪱꪉ (จ้าง), ภาษาไทใหญ่ ၸၢင်ႈ (จ้าง), ภาษาไทใต้คง ᥓᥣᥒᥲ (จ้าง)
คำกริยา[แก้ไข]
จ้าง (คำอาการนาม การจ้าง)
การใช้[แก้ไข]
ผู้ให้ทำงานเรียก นายจ้าง หรือ ผู้ว่าจ้าง, ผู้รับทำงานเรียก ลูกจ้าง หรือ ผู้รับจ้าง, ผู้ให้ทำของเรียก ผู้ว่าจ้าง, ผู้รับทำของเรียก ผู้รับจ้าง
อ้างอิง[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
จ้าง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง)
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
จ้าง (คำอาการนาม กำจ้าง หรือ ความจ้าง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง)
คำกริยา[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำกริยาภาษาไทย
- คำสกรรมกริยาภาษาไทย
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมือง
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง