ชะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมร ជះ (ชะ); ร่วมเชื้อสายกับภาษามอญ ဇး (ชห์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ชะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chá |
| ราชบัณฑิตยสภา | cha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰaʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ชะ (คำอาการนาม การชะ)
- ล้างหรือทำให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดออกไปด้วยน้ำ ในลักษณะและอาการอย่างชะแผล
- ชำระล้างด้วยน้ำหรือน้ำฝนเป็นต้น
- ฝนชะช่อมะม่วง
- ฝนชะหน้าดิน
คำอุทาน[แก้ไข]
ชะ