ญิง
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰɲiŋᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หญิง, ภาษาคำเมือง ᨬᩥ᩠ᨦ (ญิง) หรือ ᨿᩥ᩠ᨦ (ยิง), ภาษาลาว ຍິງ (ยิง), ภาษาไทลื้อ ᦍᦲᧂ (ยีง), ภาษาไทใหญ่ ယိင်း (ยิ๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥕᥤᥒᥰ (ยี๊ง), ภาษาอาหม 𑜐𑜢𑜂𑜫 (ญิง์)
คำนาม[แก้ไข]
ญิง