ตุ้งก่า
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ไม่ทราบรากศัพท์; เทียบภาษาอาหรับ حُقَّة (ฮุกกะ, “หม้อ, เหยือกเล็ก ๆ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ตุ้ง-ก่า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtûng-gàa |
ราชบัณฑิตยสภา | tung-ka | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tuŋ˥˩.kaː˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ตุ้งก่า
- หม้อสูบกัญชาของโบราณ เลียนแบบหม้อสูบยาของชาวอาหรับ
- แล้วเชิญหม้อตุ้งก่าออกมาตั้ง นางนั่งเป่าชุดจุดถวาย ทรงศักดิ์ชักพลางทางยิ้มพราย โฉมฉายควั่นอ้อยคอยแก้คอ(ระเด่นลันได)
- สองแขกขยับจับตุ้งก่า จ้าหลิ่มยัดกัญชาไฟจุดเข้า(ขุนช้างขุนแผน ตอน พลายชุมพลจับเสน่ห์)