หม้อ

ดูเพิ่ม: หมอ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ม่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mɔ̂ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	mo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɔː˥˩/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmoːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩬᩴ᩶ (หมอํ้), ภาษาลาว ໝໍ້ (หมํ้), ภาษาไทลื้อ ᦖᦸᧉ (หฺม้อ̂), ภาษาไทดำ ꪢꪷ꫁ (หฺมํ้), ภาษาไทใหญ่ မေႃႈ (ม้อ̂), ภาษาไทใต้คง ᥛᥨᥝᥲ (โม้ว), ภาษาพ่าเก မေႃ (มอ̂), ภาษาอาหม 𑜉𑜦𑜡 (มอ̂), ภาษาจ้วง moj, ภาษาแสก ม̂อ

คำนาม

หม้อ

1. ภาชนะประเภทหนึ่ง มีรูปทรงต่าง ๆ สำหรับใส่ของหรือใช้งานบางอย่าง, เรียกตามสิ่งที่ใช้ทำ สิ่งที่บรรจุ หรือตามวัตถุประสงค์ที่ใช้สอย

   หม้อดิน

   หม้อทองเหลือง

   หม้ออะลูมิเนียม

   หม้อข้าว

   หม้อน้ำ

   หม้อตุ๋น

   หม้อนึ่ง

2. (ภาษาปาก, สแลง) อวัยวะเพศหญิง

คำแปลภาษาอื่น

ภาชนะประเภทหนึ่ง

• ไทใหญ่: မေႃႈ (shn) (ม้อ̂)
• ลาว: ໝໍ້ (lo) (หมํ้)
• อังกฤษ: pot (en) (พอต), kettle (en) (เคทเทิล), crock (en) (ครอก), bowl (en) (โบว์ล)

คำลักษณนาม

หม้อ

1. ใช้เรียกหม้อแปลงไฟฟ้าและหม้อไฟ

รากศัพท์ 2

เป็นไปได้ว่าตัดมาจาก ตีหม้อ (“มีเพศสัมพันธ์”)

คำกริยา

หม้อ

1. (ภาษาปาก, สแลง) จีบผู้หญิง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mɔː˦˦ʔ/

คำนาม

หม้อ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᨾᩬᩴ᩶ (หมอํ้)