บพิตร
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรกลาง បពិត្រ (ปพิตฺร), បពិត (ปพิต), បពិទ (ปพิท), បុពិត្រ (ปุพิตฺร), បុពិត (ปุพิต), បុពីត្រ (ปุพีตฺร), បុព្វិត្រ (ปุพฺวิตฺร), បូពិត្រ (ปูพิตฺร), បូពិត (ปูพิต), แรกสุดจากภาษาสันสกฤต पवित्र (ปวิตฺร, “สะอาด; บริสุทธิ์; ศักดิ์สิทธิ์; ไม่มีบาป”); เทียบภาษาบาลี ปวิตฺต; ร่วมรากกับ ประวิตร
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บอ-พิด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bɔɔ-pít |
ราชบัณฑิตยสภา | bo-phit | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɔː˧.pʰit̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | บพิธ |
คำสรรพนาม[แก้ไข]
บพิตร
การใช้[แก้ไข]
โดยมากเป็นคำที่พระสงฆ์ใช้แก่เจ้านาย ซึ่งใช้คำเปลี่ยนไปตามพระอิสริยยศของเจ้านาย เช่น สมเด็จพระราชภคินีบพิตร สมเด็จพระบรมวงศบพิตร บรมวงศบพิตร พระเจ้าวรวงศบพิตร พระวรวงศบพิตร ฯลฯ
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมรกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมรกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ร่วมราก
- สัมผัส:ภาษาไทย/it̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำสรรพนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้