บุตรี
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต पुत्री (ปุตฺรี)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บุด-ตฺรี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bùt-dtrii |
ราชบัณฑิตยสภา | but-tri | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /but̚˨˩.triː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
บุตรี
- (ภาษาหนังสือ, ร้อยกรอง, ราชาศัพท์) ลูกสาว