ผณิ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ผณิ; เทียบภาษาสันสกฤต फणिन् (ผณินฺ)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ผะ-นิ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pà-ní |
ราชบัณฑิตยสภา | pha-ni | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰa˨˩.niʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ผณิ