พิโรธ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต विरोध (วิโรธ, การขัดขวาง, การขัดแย้ง) หรือภาษาบาลี วิโรธ (การขัดขวาง, การขัดแย้ง)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พิ-โรด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpí-rôot
ราชบัณฑิตยสภาphi-rot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰi˦˥.roːt̚˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

พิโรธ (คำอาการนาม การพิโรธ หรือ ความพิโรธ)

  1. (ราชาศัพท์, ร้อยกรอง) โกรธ, เคือง

การใช้[แก้ไข]

ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงพระพิโรธ, คำอื่นที่ใช้เช่น กริ้ว และ ทรงพระโกรธ