มลทิน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมร មន្ទិល (มนฺทิล, “ความเลวร้าย, ความไม่บริสุทธิ์”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | มน-ทิน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mon-tin |
ราชบัณฑิตยสภา | mon-thin | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mon˧.tʰin˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
มลทิน