มื่น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

มื่น (คำอาการนาม ก๋ารมื่น หรือ ก๋านมื่น)

  1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

มื่น (คำอาการนาม กำมื่น หรือ ความมื่น)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น)

ภาษาปักษ์ใต้[แก้ไข]

เลข[แก้ไข]

มื่น

  1. (หนึ่ง) หมื่น

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *m.lɯːlᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มลื่น หรือ ลื่น, ภาษาลาว ມື່ນ (มื่น), ภาษาคำเมือง ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น), ภาษาเขิน ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧃᧈ (มื่น), ภาษาไทใหญ่ မိုၼ်ႈ (มึ้น), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜤𑜃𑜫 (มึน์), ภาษาแสก หมรื้น

คำกริยา[แก้ไข]

มื่น (คำอาการนาม การมื่น)

  1. (อกรรม) ลื่น

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

มื่น (คำอาการนาม ความมื่น)

  1. ลื่น