สมี
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สะ-หฺมี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-mǐi |
ราชบัณฑิตยสภา | sa-mi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.miː˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาบาลี สามี (“เจ้าของ”) ซึ่งอาจหมายถึง กมฺมสฺสามี, กมฺมสามี (“เจ้าของกรรม”)
คำนาม[แก้ไข]
สมี
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี สมี, จากภาษาสันสกฤต शमी (ศมี)
คำนาม[แก้ไข]
สมี