หริภุญชัย
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) หริภุญไชย
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี หริ (“พระวิษณุ”) + ภุญฺชยฺย (“ที่กินได้”) แปลตรงตัวว่า "อันพระวิษณุเสวยได้"; ร่วมเชื้อสายกับภาษาพม่า ဟရိဘုဉ္ဇ (หริภุญฺช), ภาษามอญ ဟာရိဘုဉ္ဇယျ (หาริภุญฺชยฺย), ภาษาเขมร ហរិបុញ្ជ័យ (หริบุญฺชัย)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | หะ-ริ-พุน-ไช | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hà-rí-pun-chai |
| ราชบัณฑิตยสภา | ha-ri-phun-chai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ha˨˩.ri˦˥.pʰun˧.t͡ɕʰaj˧/(สัมผัส) | |
คำวิสามานยนาม[แก้ไข]
หริภุญชัย