ฮ้อง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ฮอง

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ฮ้อง (คำอาการนาม ก๋ารฮ้อง หรือ ก๋านฮ้อง)

  1. (อกรรม, สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩬ᩶ᨦ (รอ้ง)

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rɔːŋꟲ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ร้อง, ภาษาคำเมือง ᩁᩬ᩶ᨦ (รอ้ง), ภาษาลาว ຮ້ອງ (ฮ้อง), ภาษาไทลื้อ ᦣᦸᧂᧉ (ฮ้อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪭ꫁ꪮꪉ (ฮ้อง), ภาษาไทใหญ่ ႁွင်ႉ (ห๎อ̂ง), ภาษาพ่าเก ꩭွင် (หอ̂ง์), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์), ภาษาจ้วง rongx

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ฮ้อง (คำอาการนาม การฮ้อง)

  1. ร้อง
  2. เรียก