โหร
ดูเพิ่ม: โหร่
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ហោរ៑ (โหรฺ), ហោរ (โหร), จากภาษาบาลี โหรา หรือภาษาสันสกฤต होरा (โหรา); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ហោរ (โหร), ภาษาพม่า ဟူးရား (หู:รา:), ภาษามอญ ဟောရာ (โหรา), ภาษาลาว ໂຫນ (โหน), ໂຫຣະ (โหระ), ໂຫລາ (โหลา), ຫູຮາ (หูฮา)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | โหน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hǒon |
| ราชบัณฑิตยสภา | hon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hoːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | โหน | |
คำนาม[แก้ไข]
โหร (คำลักษณนาม คน)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาลาว/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/oːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คน
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter