ຊູ້
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (“คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาคำเมือง ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาเขิน ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦴᧉ (ชู้), ภาษาไทดำ ꪋꪴ꫁ (จุ้̱), ภาษาไทใหญ่ ၸူႉ (จู๎), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [suː˥˨]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [suː˧˦]
- การแบ่งพยางค์: ຊູ້
- สัมผัส: -uː