ၽိုင်ႈ
ภาษาไทใหญ่[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 蜂 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ผึ้ง, ภาษาลาว ເຜິ້ງ (เผิ้ง) หรือ ເຜີ້ງ (เผี้ง), ภาษาไทลื้อ ᦕᦹᧂᧉ (ผื้ง), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜂𑜫 (ผึง์)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pʰɯŋ˧˧˨/
- คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /ผ̄ืง/
- สัมผัส: -ɯŋ
คำนาม[แก้ไข]
ၽိုင်ႈ • (ผึ้ง)