ᦊᦱᧈ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰɲaːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อย่า, ภาษาคำเมือง ᩀ᩵ᩣ (ย่̱า), ภาษาลาว ຢ່າ (อย่า), ภาษาเขิน ᩀ᩵ᩣ (ย่̱า), ภาษาไทดำ ꪑ꪿ꪱ (ญ่า), ภาษาไทใหญ่ ယႃႇ (ย่า), ภาษาไทใต้คง ᥕᥣᥱ (ย่า), ภาษาอาหม 𑜊𑜠 (ยะ) หรือ 𑜊𑜡 (ยา)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /jaː˧˥/

คำกริยาวิเศษณ์

ᦊᦱᧈ (หฺย่า)

1. อย่า

การใช้

บางครั้งใช้ ᦺᦔ (ไป) หรือ ᦓᧇ (นับ) ต่อท้ายด้วย กลายเป็น ᦊᦱᧈ ᦺᦔ (หฺย่า ไป), ᦊᦱᧈ ᦓᧇ (หฺย่า นับ) หรือ ᦊᦱᧈ ᦺᦔ ᦓᧇ (หฺย่า ไป นับ)