ᩃᩪᨠ

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) ลูก

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lɯ:kᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ลูก, ภาษาลาว ລູກ (ลูก), ภาษาไทลื้อ ᦟᦴᧅ (ลูก), ภาษาไทดำ ꪩꪴꪀ (ลุก), ภาษาไทใหญ่ လုၵ်ႈ (ลุ้ก), ภาษาไทใต้คง ᥘᥧᥐ (ลูก), ภาษาปู้อี leg, ภาษาจ้วง lwg

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /luːk˦˨/

คำนาม

ᩃᩪᨠ (ลูก) (คำลักษณนาม ᨤᩫ᩠ᨶ)

1. ลูก

คำลักษณนาม

ᩃᩪᨠ (ลูก)

1. คำใช้เรียกเหมืองหรือเขื่อน บางครั้งใช้เรียกเวียงและเมือง

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.