คิว
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คิว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kiu |
ราชบัณฑิตยสภา | khio | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰiw˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ตัดมาจากภาษาอังกฤษ cubic (คิวบิก, “ที่เป็นทรงลูกบาศก์”)
คำนาม[แก้ไข]
คิว
- (ภาษาปาก) ลูกบาศก์เมตร
- น้ำ 5 คิว(5 ลูกบาศก์เมตร)
- (ภาษาปาก) ลูกบาศก์ฟุต
- ไม้ 12 คิว(12 ลูกบาศก์ฟุต)
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ queue (คิว, “แถวตามลำดับ”)
คำนาม[แก้ไข]
คิว
- แถวตามลำดับก่อนหลัง
- เข้าคิว
- ต่อคิว
- แทรกคิว
- ช่วงเวลาตามลำดับก่อนหลัง
- ช่วงนี้งานยุ่งมาก ถ้าจะมาพบต้องโทรมาขอคิวก่อน
- ผู้จัดการดาราจัดคิวการถ่ายละครให้ดาราได้ลงตัว
- สถานที่ที่พาหนะรับส่งผู้โดยสารออกตามลำดับ
- ที่นี่เป็นคิวรถไปต่างจังหวัด
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ cue หรือ queue
คำนาม[แก้ไข]
คิว
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
รากศัพท์ 4[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ cue (คิว, “ชื่อเรียกอักษร Q”)
คำนาม[แก้ไข]
คิว
- ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน Q/q
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
- (ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน) ตัวอักษร; เอ, บี, ซี, ดี, อี, เอฟ, จี, เอช / เฮช, ไอ, เจ, เค, แอล, เอ็ม, เอ็น, โอ, พี, คิว, อาร์, เอส, ที, ยู, วี, ดับเบิลยู / ดับบลิว, เอกซ์ / เอ็กซ์, วาย, แซด / ซี
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 34.