เอส
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ ess (เอส/แอส, “ชื่อเรียกอักษร S”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | เอ๊ส | เอ็๊ส | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ées | és |
ราชบัณฑิตยสภา | es | es | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔeːs˦˥/(สัมผัส) | /ʔes˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
เอส
- ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน S/s
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
- (ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน) ตัวอักษร; เอ, บี, ซี, ดี, อี, เอฟ, จี, เอช / เฮช, ไอ, เจ, เค, แอล, เอ็ม, เอ็น, โอ, พี, คิว, อาร์, เอส, ที, ยู, วี, ดับเบิลยู / ดับบลิว, เอกซ์ / เอ็กซ์, วาย, แซด / ซี
ภาษาบาลี[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
เขียนด้วยอักษรอื่น
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เอส
- alternative stem of เอต
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เอส
คำสรรพนาม[แก้ไข]
เอส ช.
- alternative stem of เอต
คำสรรพนาม[แก้ไข]
เอส
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอังกฤษ
- สัมผัส:ภาษาไทย/eːs
- สัมผัส:ภาษาไทย/es
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- th:ชื่อตัวอักษรละติน
- คำหลักภาษาบาลี
- คำคุณศัพท์ภาษาบาลี
- คำคุณศัพท์ภาษาบาลีในอักษรไทย
- รูปผันภาษาบาลี
- รูปผันคำคุณศัพท์ภาษาบาลี
- คำสรรพนามภาษาบาลี
- คำสรรพนามภาษาบาลีในอักษรไทย
- รูปผันคำสรรพนามภาษาบาลี