จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
U+0E1A, บ
THAI CHARACTER BO BAIMAI

[U+0E19]
Thai
[U+0E1B]
ดูเพิ่ม: บ., บิ, บี, บี้, บุ, บู่, บู้, บู๊, และ บ่

ภาษาร่วม[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

ตัวอักษร[แก้ไข]

  1. พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /b/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /β/, /ʙ/, /ɓ/

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

  • (รหัสมอร์ส) -...
  • (อักษรเบรลล์)
  • (ภาษามือ) 𝡇𝪜

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์บอบอ-ไบ-ม้าย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbɔɔbɔɔ-bai-máai
ราชบัณฑิตยสภาbobo-bai-mai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bɔː˧/(สัมผัส)/bɔː˧.baj˧.maːj˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงบ.
บอ

ตัวอักษร[แก้ไข]

  1. พยัญชนะตัวที่ 26 เรียกว่า บ ใบไม้ เป็นอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์บอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbɔɔ
ราชบัณฑิตยสภาbo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bɔː˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงบ.
บอ

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

  1. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน