บำเพ็ญ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បំពេញ (ปํเพญ), បំពើញ (ปํเพิญ), ពម្ព្វេញ (พมฺพฺเวญ), ពហពេង (พหเพง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បំពេញ (บํเพญ), ภาษาลาว ບຳເພັນ (บำเพัน)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บำ-เพ็น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bam-pen |
ราชบัณฑิตยสภา | bam-phen | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bam˧.pʰen˧/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
บำเพ็ญ (คำอาการนาม การบำเพ็ญ)
- ทำให้เต็มบริบูรณ์, เพิ่มพูน (มักใช้ในเรื่องเกี่ยวกับศาสนา) เช่น บำเพ็ญบุญ บำเพ็ญบารมี
- ประพฤติ, ปฏิบัติ เช่น บำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ บำเพ็ญพรต